Artikel beschikbaar gesteld door :

Ik kwam voor het eerst in aanraking met deze spectaculaire vissen, toen ik bij Rene Kruter op bezoek was in zijn vishuis in Rotterdam.  Hij had een schooltje wildvang dieren binnengehad en met ingehouden adem heb ik deze statige dieren bekeken.  Rene wilde ze jammer (maar begrijpelijk) genoeg niet aan mij verkopen.  
In die tijd bezat ik nog een sierviskwekerij onder de bedrijfsnaam  “Top Cichlid”.  Steeds vaker werd ik door mensen benaderd met de vraag of ik aan Benthochromis Tricoti kon komen.  Dus ging ik op zoek naar deze vissen, begin 1995 had ik geluk, ik kon 22 wildvang exemplaren bemachtigen.
In de daarop volgende dagen heb ik er 13 verkocht, om de niet geringe kosten wat te drukken.  De overige 9 dieren (3 mannnen en 6 vrouwen) heb ik toen in een groot (maar voor dit soort vissen eigenlijk te laag) aquarium geplaatst, te weten  300x40x40 cm.   De enige medebewoners waren 8 volwassen Altolamprologus Compressiceps  Chaitika en 4 halfwas Aulonocranus Dewindtii Zambia.    In dit aquarium had ik een bodembedekking van grof  zand en verder stonden er alleen 4 grote lavarotsen in en in een hoek groeide een bos Vallisneria.  De Benthochromissen voelde zich goed op hun gemak in dit ruime aquarium, ook hadden ze geen enkele last van de medebewoners.  Ik voerde ze met Cyclops,Mysis en Spirulinavlokken, wat goed gegeten werd.  De drie mannetjes maakten nauwelijks ruzie onder elkaar, ook de wijfjes lieten ze met rust.  De Benthochromissen hadden een duidelijke voorkeur voor de oppervlakte en waren ook altijd hoog in het aquarium te vinden.
Nadat ik ze een maand of drie zonder een vis te verliezen verzorgd had, was er ineens een vrouwtje dat zich ging  afzonderen van de andere vissen en de hele tijd achter de Vallisneria verscholen bleef.  Ik maakte mij hierover al grote zorgen, maar later bleek dat dat niet nodig was.
Toen ze enkele dagen later weer wat voorin de bak zwom viel mij op dat ze duidelijke kauwbewegingen maakte, waardoor mij duidelijk werd dat ze eieren aan het bebroeden was.   Ik had niets gemerkt van een paring, ook de mannetjes gedroegen zich niet anders dan normaal. Na 15 dagen heb ik het vrouwtje uit de bak gevangen en heb ik haar in een aquarium geplaatst met jonge Paracyprichromis Blue Neon.  Hier viel mij op dat als ik de Blue Neons Cyclops voerde dat dan ook het Benthochromis vrouwtje voorzichtig Cyclops tot zich nam.
Pas na 28 dagen had het vrouwtje de jongen losgelaten, het waren er wel 2 !!  Ik vreesde dat mijn beslissing om het vrouwtje zo vroeg te vangen misschien achteraf gezien toch niet zo slim was, het leek wel alsof ze een deel van het nest doorgeslikt had tijdens het uitvangen.  De jongen waren al vrij groot, ik schat ongeveer 2 cm, en ze leken precies op het vrouwtje. Na twee dagen overleed 1 van de 2 jongen, ik had er nu nog maar 1, maar deze at goed en zwom vrolijk mee met de Paracyprichromis Blue Neon.  Pas 4 maanden na het eerste nest, constateerde ik bij hetzelfde vrouwtje dat haar legbuis zichtbaar was en dat alle mannetjes duidelijke interesse in haar hadden.  Ook zag dat de mannetjes enige onderlinge agressie vertoonden.   Helaas kon ik niet blijven om de daadwerkelijke paring gade te slaan.  De volgende dag zag ik dat het betreffende vrouwtje zich weer ging afzonderen en dat ze een iets verdikte keel had. Ook maakte ze weer de bekende kauwbewegingen.  Ik heb de eerstvolgende twee dagen niet gevoerd om het vrouwtje binding te laten krijgen met het broedsel.  Ik durfde haar na de vorige ervaring niet meer met 15 dagen uit het aquarium te vangen, maar na 25 dagen kon ik mijzelf niet meer beheersen, en heb ik haar uit de bak geschept.  Al tijdens het vangen spuwde ze een vijftal jonge visjes uit, ik heb nog in haar bek gekeken of er nog meer in zaten, maar dat was helaas niet het geval.  Ook deze vijf jongen plaatste ik in een aquarium met jonge Paracyprichromis Blue Neon.  Inmiddels was het jong uit het eerste nest al zo’n 6-7 cm groot en die heb ik bij de volwassen dieren geplaatst, wat geen enkel probleem opleverde.   De onderlinge agressie tussen Benthochromis is erg laag en er kunnen dan ook zonder problemen aan een al bestaande groep nieuwe individuen toegevoegd worden.  Van de vijf nieuwe jongen heb ik er geen  verloren, ze groeiden goed en zagen er goed uit.  Na nog een maand of twee, kwam er een liefhebber bij mij, die interesse had in de gehele groep Benthochromis en deze persoon heeft zelfs alle jonge dieren gekocht. 

Nawoord:
Het is zeker geen makkelijke vis om te kweken, bij mij is er in al die tijd dat ik ze bezat maar 1 van de 6 vrouwen paringsbereid geweest, de andere vijf hebben geen enkele aanstalten gemaakt, terwijl het allemaal toch volwassen dieren waren.  Voor een professionele kweker, zijn ze dan ook niet zo interessant, maar voor de liefhebber zijn deze spectaculaire vissen een juweel in elk Tanganjika-aquarium.   Een voorwaarde is wel dat het aquarium ruim moet zijn en liefst minimaal 60 cm waterhoogte heeft.