Artikel beschikbaar gesteld door :

De honinggoerami komt in de natuur voor in dichtbegroeide langzaam stromende of stilstaande wateren. Dit water is vaak mineraal arm en zacht. Het verspreidingsgebied bestrijkt het noordoosten van India, Assam en Bangladesh. De honinggoerami is een vreedzaam en enigszins schuw visje, maar als er in de bak geen snelle zwemmers en veel grotere vissen rondzwemmen, dan kan hij zich ook ontpoppen tot een zeer nieuwschierig visje. Tijdens de paartijd kan hij ook zeer fel zijn bij het verdedigen van zijn territorium. De visjes komen het best tot hun recht als ze paarsgewijs gehouden worden.

Voor het houden van de honinggoerami is een aquarium van 20 liter inhoud net groot genoeg. Een dichte achtergrondbeplanting en wat open zwemruimte op de voorgrond is aan te bevelen. Ook wat drijfplanten op het aquarium wordt door het visje zeer gewaardeerd.
Aan de watersamenstelling stelt de honinggoerami nauwelijks eisen, hij vraagt een pH van 6 tot 7,5 en een hardheid tot 15 GH. De temperatuur mag liggen tussen de 22°C en 28°C.

In de paartijd heeft het mannetje vaak gedurende een lange periode een schuimnest, dat steeds weer aangevuld wordt met nieuwe schuimbelIetjes. In tegenstelling tot de dwerggoerami, Colisa Lalia, en de diklipgoerami, Colisa labiosa, gebruikt de honinggoerami geen plantedelen bij de bouw van het nest. Wel maakt hij gebruik van aanwezige drijfplanten. Omdat het nest niet verstevigd wordt, blijft het ook niet compact, maar kan het soms wel uitdeien tot een doorsnede van 40 cm.
In de paartijd dragen de mannetjes continu hun baltskleed, en als zij een paairijp vrouwtje waarnemen, dan gaat het mannetje voor de neus van het vrouwtje staan te baltsen. Dit doet hij door met gespreide vinnen als het ware op zijn staart staand voor het vrouwtje te dansen. Hiermee lokt hij het vrouwtje steeds dichter bij het nest. Na het paaien worden de eieren op een plaats in het nest geconcentreerd. Bij het bij elkaar zoeken van de eieren spuwt de man waterdruppels in de lucht, die als ze op het nest neerkomen de eitjes omlaag laten dwarrelen.
De eieren zijn kleurloos tot wit en ±1 mm groot. Per paring worden maximaal 20 eieren uitgestoten, en in totaal kan één legsel maximaal 300 eieren bevatten. Afhankelijk van de temperatuur komen de eitjes na 24 tot 36 uur uit. De jonge visjes zwemmen al na een dag vrij, en dienen gevoerd te worden met infusoriën, later kan met overstappen op artemia en fijn droogvoer. De honinggoerami is relatief gemakkelijk tot paring te brengen als we beschikken over een kuitrijp vrouwtje en een gezond mannetje. Naar mijn mening werkt een temperatuurverhoging naar ± 27°C in combinatie met een gedeeltelijke waterverversing het beste. Ook het uit laten komen van de jongen is niet zo moeilijk. Het probleem zit hem in het fijne voer dat in de eerste week voor de jongen nodig is.

Omdat de honinggoerami een klein bekje heeft, moet het voer ook niet al te grof zijn. Kleine muggelarven en tubifex gaan er altijd in. Ook watervlooien worden goed gegeten, maar deze moeten zeker klein genoeg zijn, omdat de honinggoerami kan stikken in de harde schaal van een watervlo. Ook droogvoer wordt goed gegeten, mijn ervaring is echter dat ze op grote vlokken geen vat kunnen krijgen, en dan dus niets te eten krijgen. Ze kunnen beter gevoerd worden met droogvoer voor jongbroed, dit hebben ze bij mij nooit lang laten drijven.
Voor aquarianen die een rustig gezelschapsaquarium hebben of een speciaal aquarium voor kleinere labyrintvissen is dit visje echt aan te bevelen.

Peter-Jan Taheij.