Artikel beschikbaar gesteld door :


Bron :

Ondanks dat ik, gedurende de laatste 10 jaar, regelmatig verschillende soorten tropische vissen bij openbare aquariums heb verzorgd, werd mijn interesse in deze hobby onlangs weer opgewekt door mijn 20 jarige zoon Dan. Hij is verantwoordelijk voor de vissen in de etalage bij Animal Crackers en Grange in Greendale. Van een vriend en collega van Dan kreeg ik een aquarium van 130 liter, dat hij toch niet gebruikte.  En ongeveer 200 dollars later stond mijn ‘gratis’ aquarium volop te draaien met regenboogvissen en Corydoras.  Dan en ik waren allebei gefascineerd door het aantal verschillende Corydorassen dat er was, maar we kozen uiteindelijk toch voor de mooie Corydoras adolfoi met hun gouden vlek op de kop.  Ondanks dat ik nog nooit een vis gekweekt had, besloot ik toch om het te gaan proberen met de adolfoi.
Om te beginnen kregen we een heleboel goed advies van Gary Greenwood, van een lokale aquariumzaak. Hij had al verschillende keren verschillende soorten Corydoras weten te kweken en nam uitgebreid de tijd om me te helpen.  Hij gaf als tip om eens te gaan kijken bij de aquariumvereniging van Milwaukee.  Gesterkt door alle informatie die ik gekregen heb van Gary, Bob Schneider, Dan Cram en Iggie Balistrieri is het uiteindelijk gelukt de C. adolfoi te kweken.  Alle dank gaat uit naar deze personen.
Het duurde enkele maanden tot onze eerste groep adolfoi groot en stevig was geworden, zodat ze klaar waren om te gaan paren.  Gedurende die tijd voerden we ze verschillende soorten diepvriesvoer, waaronder artemia, rode muggenlarven en gemixt voer. Daarnaast voerde ik ook nog garnalenpillen en algentabletten.  De meervallen waren niet te sexen totdat ze volwassen waren.  De vrouwtjes zijn breder, hebben een dikkere buikstreek en zijn ook een stuk groter dan de mannetjes.
In december begonnen de adolfoi eieren af te zetten, echter we zijn de gedetailleerde gegevens daarvan kwijtgeraakt.  Helaas hadden we dit bijgehouden op een kalender, maar dat is niet handig in december, omdat de kalender in januari in de prullenbak belandde.  Dit jaar doen we het anders en hebben we een aparte kalender bij ons aquarium.
In de maanden januari en februari, zetten onze 12 corydorassen (4 vrouwtjes en 8 mannetjes) op 28 dagen af. De legsels varieerden van 3 tot 37 eieren per keer, afhankelijk van het aantal vrouwtjes dat actief was.  Gemiddeld werden er 12 eieren per keer afgezet.  Het afzetten gebeurde vaak op een aantal opeenvolgende dagen. Ja jongens, je kaarten goed uitspelen op Valentijn heeft goede resultaten, want de adolfoi zetten slechts 5 keer af voor Cupido langskwam, en na de 14e zetten ze maar liefst 10 keer af.
Onze volwassen meervallen zitten in een aquarium van 76 liter, waarin we proberen de regenachtige lente na te bootsen, zoals het in de natuur gaat in de buurt van de Rio Negro in Brazilië.  In het aquarium zit een flinke laag grof zand, een stuk hout, twee plastic zwaardplanten, een verwarmingselement, een luchtpomp, een Penguin 550 waterpomp en een Millennium 3000 dubbel filter. Het water staat ongeveer 10 a 13 cm onder de bovenkant van het aquarium, waardoor de twee filters een waterval nabootsen, met veel bellen en beweging.  De waterpomp zorgt voor horizontale stroming, wat de vissen het idee geeft dat ze in een stroming zwemmen.  Het water staat ongeveer 20 centimeter hoog.  Daarnaast is de temperatuur ongeveer 21 graden, omdat de voorjaarsregens het water in de Rio Negro afkoelen tot ongeveer deze temperatuur.  Buiten het toevoegen van hout hebben we niets gedaan aan de waterwaarden, zodat de pH 7,4 is. We hebben ook 10 kleinere en jongere adolfoi in een ander aquarium gedaan van 76 liter met dezelfde opzet.  Ook zij begonnen met afzetten.
Het paren begint altijd laat in de middag en de avond en duurt enkele uren.  De luchtdruk van buiten en het weer zijn van invloed op het gedrag van de vissen.  Deze veranderingen, samen met het koudere bewegende water, zorgen voor activiteit bij de meervallen.  Het helpt helemaal wanneer je water ververst, zodat de temperatuur nog wat zakt. Het begint met een rusteloos heen en weer zwemmen van de school door het hele aquarium.  Al snel gaan verschillende mannetjes om een vrouwtje heen dartelen onder en boven het vrouwtje, om te proberen een positie aan de voorkant van haar te krijgen.  Uiteindelijk lukt het een mannetje om haar overstag te krijgen, en samen gaan zij in een T-positie zwemmen.  Ze vallen samen op de bodem en het mannetje rolt op zijn zij voor het vrouwtje. Met zijn achterste naar het vrouwtje toe is hij de bovenkant van de “T”.  Met zijn bovenste buikvin en grijpt hij haar baarddraden vast en hij draait zijn buik richting haar.  Na een korte schuddende omhelzing komt er een eitje tevoorschijn bij haar achterste buikvinnen.
Zelfs tussen de meervallen zijn niet alle mannetjes even gelukkig in de liefde.  Maar dat geldt voor iedereen, is het niet???  Een mannetje, dat wij “Het mannetje met het dunne snorretje” noemen, omdat hij op elke wang een korte dunne horizontale lijn heeft lopen, heeft bijna altijd succes.  Een ander mannetje met een enorme rugvin daarentegen, heeft bijna nooit geluk, maar ondanks dat blijft hij altijd doorgaan.  Helaas voor hem: in de wereld van de Corydoras staat de “T” voor twee.
Zodra het eitje tussen de vinnen geklemd zit, probeert het vrouwtje weg te komen bij het mannetje, om rustig het eitje ergens tegenaan te plakken.  Maar zodra ze beweegt zullen alle mannetjes weer om haar heen beginnen te zwemmen.  Ook al toont ze helemaal geen interesse voor hen, blijven de mannetjes toch rondom haar hangen. Het kan variëren van 2 tot 20 minuten alvorens het vrouwtje daadwerkelijk haar eitje ergens tegenaan plakt. Er zit een soort verhouding tussen het aantal eieren wat ze gaat leggen en hoe lang ze erover doet om ze daadwerkelijk af te zetten.  Zodra het eitje weg is gaat het paren met de mannetjes onverminderd verder.
Waar de eitjes op afgezet worden verschilt per keer.  Tsja, wie kan er eigenlijk voorspellen wat vrouwen überhaupt gaan doen???  Ik niet in ieder geval.  Dus, zoek elke keer goed door je aquarium.  Veel eitjes worden tegen de voorruit afgezet, op enkele centimeters van de bodem.  Sommigen zitten ook tegen de zijruiten aan, of op (zwaard)planten.  Af en toe vond ik een eitje op het hout, of op het filter, maar flink wat eitjes zaten altijd bij de waterrand en in de hoeken op de siliconenranden.  Soms worden zelfs een paar eitjes boven de watergrens gelegd.  Het vrouwtje zwemt dan tegen het glas op tot haar lijf boven het water uitkomt, en legt dan het eitje tegen het glas aan.  Een vrouwtje zwemt eerst verschillende keren langs een plant of ander oppervlak, voordat ze haar eitje afzet.
De meervallen zullen tijdens en na de afzet een aantal eitjes opeten.  Met een dozijn vissen in het aquarium zullen er sommigen zijn die winnen, anderen die verliezen en zelfs een aantal die niet meedoen.  Ze zoeken naar eten voor en na hun liefdesspel, maar nooit tijdens.  Ze goed voeren zorgt voor goede eieren.
De eitjes zijn redelijk groot en plakkerig.  Ze blijven gemakkelijk aan de planten en het glas hangen, zeker de eerste dag.  Dat is meteen ook het lastige: ze er vanaf krijgen.  De tweede dag zijn ze makkelijker los te krijgen, maar toch zijn ze erg kwetsbaar.  Wij haalden de eieren direct na het afzetten weg, soms zelfs tijdens (dan stopte de corydoras met afzetten, maar gingen weer verder zodra we weg waren bij de bak).
De eitjes verzamelden we in een plastic bakje, om ze uit te laten komen. I n de bak deden we water wat uit het aquarium kwam.  Sommige eitjes bleven aan de ruiten hangen, andere vielen weer op de grond.  Ook deed ik er een grote luchtsteen in en verschillende druppels methyleen blauw, om schimmel tegen te gaan.  Omdat onze kelder erg koud is, hingen we de bak in een aquarium met water dat verwarmd werd tot 24 graden.  Er zit geen licht in de bak, omdat de eitjes hier gevoelig voor zijn.  Een luchtsteentje in het aquarium hield het water bewegende.
Een aantal eitjes raakten beschimmeld en niet alle eitjes waren bevrucht (ze waren melkwit en ondoorzichtig, waarna ze uit elkaar vielen).  Het percentage levensvatbare eieren verschilde van keer tot keer.  Bevruchte eieren werden donker en kwamen na ongeveer 4 dagen uit.  Sommigen eerder, andere later. Kouder water zorgt voor een langere tijd tot uitkomst, maar bij warmer water was de kans op schimmel groter.
Na het uitkomen, deden we de kleintjes over naar een ander aquarium van 19 liter met een pipet.  Dit aquarium heeft geen bodemlaag en is ook verwarmd op 24 graden, daarnaast gebruiken we een speciaal binnenfiltertje waar de kleintjes niet makkelijk in kunnen komen.  Na een aantal dagen is de eierzak volledig op en de kleintjes gaan zelf zwemmen.  Ze lijken in het geheel niet op hun ouders, omdat ze donkere, onregelmatige vlekken op grijze lijfjes hadden.  Echter na een paar weken werden de kleuren die ze later zouden krijgen al zichtbaar. In het begin voeren we 3x per dag stofvoer, een paar dagen later diepvries artemia (de kleinste verkrijgbaar) en kleine wormpjes. En toen de kleintjes groot genoeg waren werden het grotere artemia en algentabletten.  Opmerking: gebruik wel je eigen spuit, die van een kok kan schadelijke stoffen bevatten, zowel voor de visjes als de aquariaan… Geloof me maar).
Toen de vissen begonnen te groeien sorteerden we ze op grootte over 2 verschillende 19 liter aquaria.  Dit lijkt van positieve invloed te zijn op de groei.  Daarna komen ze in een 38 liter aquarium met grof zand, hout en echte planten.  Een Millennium 2000 filter zit er op de bakken.  Hierin zitten onze oudste nakomelingen.
Zuiverheid is een belangrijk item bij het grootbrengen van meervallen.  De bodem zoog ik dagelijks af met de spuit, waarbij je goed op moet letten dat je de kleintjes niet mee wegzuigt.  Daarom leegden we de spuit in een schaal die we daarna nog een keer goed checkten.
Elke dag verversen we ongeveer 2 liter water per aquarium.  “Schoon” water halen we uit het aquarium waar de ouders in zitten (dit aquarium verversen we wekelijks, om het schoon en diep genoeg te houden).  Wel zorgden we ervoor dat het bijna op dezelfde temperatuur was.
Binnenkort kunnen we onze eerste groep adolfoi gaan verkopen. Als we alle kosten van, aquaria, verwarmingen, lichtkappen, filters, voedsel, luchtpompen etc. bij elkaar zouden optellen, dan hebben we ons break even point tussen verlies en winst al in 2010!  Ik denk dat ik toch mijn dagelijkse werk nog niet op ga zeggen…

Vertaling : Marcha van Es