Artikel beschikbaar gesteld door :


Bron :

Ik herinner me nog dat ik deze zeldzame schaakbordcichlide voor het eerst zag toen ik een tiener was in de jaren vijftig. Ik was naar een aquariumtentoonstelling in westelijk New York gegaan met een ouder lid van onze vereniging en zijn zoon. Van daar uit bezochten wij een ander jeugdlid in die buurt. In een aquarium op zijn kamer had hij een prachtig koppeltje schaakbordcichlides. Sinds die dag heb ik voortdurend gezocht naar ook zo’n koppel. Veertig jaar later had ik tenslotte succes. In het voorjaar van 2002 kregen Paul Mcfarlane en ik een prijslijst van een importeur in Montreal. Op die prijslijst stond Dicrossus maculatus. Een bestelling werd geplaatst en enkele weken later kwamen ze veilig en gezond aan samen met nog wat andere vissen.
Het eerste wat ik deed was het water controleren waarin ze zaten. Het water was tamelijk zacht en een beetje zuur. Ik probeerde een aquarium van 40 liter te vullen met dezelfde watersamenstelling. Ik het aquarium deed ik een binnenfilter, een bloempot met een gat aan een kant, wat javamos en een kleine zwaardplant in een potje. Ik deed er geen bodemgrond in zodat het aquarium gemakkelijk schoon te maken was. Het duurde niet lang voordat ik er achter kwam dat deze vissen tamelijk schuw zijn en alleen maar levend voer eten. Aangezien ik in de achtertuin een ton had met watervlooien was dat geen probleem. Een aantal weken gingen voorbij en het mannetje dat ongeveer 8 centimeter lang is begon een beetje agressief te worden ten opzichte van het vrouwtje dat een paar centimeter kleiner is. Meestal zat zij in de buurt van het javamos of achter het filter. Als zij zich daar te ver uit de buurt waagde werd ze snel weer terug gejaagd naar haar veilige schuilplaats. Hij stond haar echter wel toe om te eten.
Dit ging zo een aantal maanden door. Ik raakte een beetje gefrustreerd omdat het vrouwtje aardig gevuld raakte maar dat er nog geen enkele poging tot afzetten had plaatsgevonden. Het water had een Ph van 6,6 en mij geleidbaarheidsmeter gaf een waarde van 180 micro-siemens aan. Mijn volgende zet was het water nog zachter te maken. Ik begon met water te verversen met demi-water. Na een paar keer waterverversen gebeurden er een aantal dingen. Het was nu eind juni en op een avond werd ik blij verrast bij het zien van het vrouwtje met haar rode buikvinnen waaierend boven een kluitje eieren. Twee dagen later echter waren de eieren tot mijn teleurstelling verdwenen. Binnen twee weken echter werd er opnieuw afgezet. Evenals de vorige keer waren de eieren op een blad van de zwaardplant afgezet. Ik twijfelde of ik de eieren zou wegnemen en ze kunstmatig uit zou laten komen of dat ik de moeder nog een kans zou geven. Tenslotte loopt een eerste poging om te kweken zelden goed af. Het viel me op dat er een aantal dingen waren veranderd. Het vrouwtje werd erg agressief en gaf het mannetje een flinke klap als hij te dicht in de buurt kwam. Op de derde dag kwamen de eieren uit en lagen er een 75-tal larfjes te wriemelen op het blad. (ik hoorde dat ze tot 150 eieren af kunnen zetten) De volgende dag waren ze verdwenen. Wat een ontgoocheling. En niet alleen dat, ook het vrouwtje verborg zich weer permanent. De volgende avond echter kon ik mijn ogen niet geloven toen ik zag dat de jongen weer terug op het blad waren met moeder als bewaker. Spoedig zwommen de jongen vrij en volgden hun moeder in een kleine school door heel het aquarium. Het mannetje vond het allemaal prima en zat meestal in het javamos en liet het vrouwtje met de jongen door het aquarium zwerven. Iedere avond, vlak voordat de lichten om 11 uur uitgingen, bracht zij de jongen naar bed op de bodem van het aquarium. Toen de jongen een week of vijf oud waren en een halve centimeter groot, begon ik te merken dat het mannetje zich steeds meer in de buurt van het vrouwtje en de jongen begon op te houden. Ik besliste dat het tijd werd om de ouders in een ander aquarium onder te brengen. De jongen waren te klein en gevoelig om te verhuizen. Al die tijd hadden de ouders en de jongen geleegd op pas uitgekomen Artemia-naupliën en af en toe wat witte wormpjes voor de ouders.
De maculatus is niet de eenvoudigste vis om groot te brengen. Ze zijn zeer gevoelig voor veranderingen van watersamenstelling en ik vind het langzame groeiers. Ze zijn nu 3 maanden oud en 2,5 centimeter groot en ze beginnen nu onderling te vechten. Ondanks enige verliezen heb ik nog ongeveer 50 jongen over en de ouders zijn eindelijk gestopt met mokken en vertonen weer tekenen om spoedig weer af te zetten.
Indien u zo gelukkig bent om deze vis tegen te komen raad ik u aan om deze niet te kopen tenzij u zeer ervaren bent zowel met het houden van vissen als met het kweken ervan. Het is een geweldig gevoel als je een succes behaalt met deze kleine cichlide uit Brazilië. Maar je hebt wel een goed koppel nodig en heel veel geluk.

Vertaling : Jan Bukkems